Urrugne: de kunstenaar "Mima" brengt zijn stalen sculpturen in dialoog met de eeuwenoude stenen van het kasteel van Urtubie

Kasteel Urtubie organiseert voor het eerst een hedendaagse tentoonstelling in de tuinen. Kunstenares Christine de Buhan, alias "Mima", een architect van opleiding die later beeldhouwster werd, toont haar stalen creaties, die een wisselwerking aangaan met de eeuwenoude stenen van het landgoed en de omringende natuur.

Sinds enkele weken zijn de tuinen van Château d'Urtubie in Urrugne omgetoverd tot een openluchtgalerie. Mima , een "jonge" kunstenares van 65 jaar, een architect van opleiding die amper anderhalf jaar geleden beeldhouwster werd, heeft haar stalen creaties tentoongesteld in de tentoonstelling "Micrometallica" . Deze werken gaan een interactie aan met de eeuwenoude stenen van het landgoed en nodigen bezoekers uit om Urtubie vanuit een onverwacht perspectief te herontdekken.

De familie Coral, eigenaar van het kasteel, speelde al jaren met het idee om een hedendaagse tentoonstelling in hun tuinen te organiseren. Odile de Coral vertelt zelf dat dit project twintig jaar op de plank had gelegen. En de ervaring, die nu werkelijkheid is, is zeker niet te betreuren: "We hadden het in andere kastelen gezien. Nu we het resultaat thuis ontdekken, kunnen we alleen maar blij zijn. Dit contrast tussen de tijdperken benadrukt Urtubie echt."

Vooral omdat de kunstenaar in kwestie een vriendin van de familie is. Christine de Buhan, oftewel Mima, heeft haar sculpturen door de tuinen verspreid en biedt daarmee een onverwachte en verrassende reis. Tijdens een privébezoek aan "Sud Ouest" leidde de kunstenares ons stap voor stap door haar wereld en onthulde bij elk stuk het idee en de emotie die eraan ten grondslag lagen.

Eenendertig werken sieren het hele landgoed, buiten, met uitzondering van één, geïnstalleerd in de kerkers van het kasteel. Door deze ontmoeting herontdekte Mima een unieke carrière, waarvan de weg naar de kunst pas laat in haar leven ontstond, als iets dat lang sluimerend was gebleven.

Christine de Buhan is van beroep architect en is al lange tijd werkzaam in de regio Parijs, waar haar kantoor in Versailles gevestigd is. Ze is gespecialiseerd in het ontwerpen van industriële gebouwen, scholen en kantoren, en heeft ook woningbouwprojecten ontworpen, waaronder diverse in Baskenland. Ze ontwierp onder andere de Chappe-toren in Ciboure , een gebouw dat ze samen met haar man bezit.

"Ik wilde altijd het handwerk waar ik zo van hield herontdekken door modellen te maken van hout, plexiglas of karton... om later staal te benaderen via mijn sculpturen," aldus de kunstenaar. Haar aanpak is geïnspireerd door grote bronsbeeldhouwers, maar ze maakt ook gebruik van hedendaagse technieken en gereedschappen die ze met verve beheerst.

Ik wilde altijd het handwerk waar ik zo van hield, herontdekken door modellen te maken van hout, plexiglas of karton... om later via mijn sculpturen staal te benaderen.

In haar creatieve proces begint Mima met het ontwerpen van een model voordat ze haar toevlucht neemt tot technologie. "In plaats van een fysieke mal te maken, maak ik een digitale mal: ik scan mijn model en transformeer het in een 3D-plan." In tegenstelling tot bronsbeeldhouwers die hun werk aan een gieterij toevertrouwen, stuurt ze haar uitvoeringsplannen rechtstreeks naar de lasersnijder, voor een resultaat met millimeterprecisie.

Vervolgens werkt ze met verschillende staalafwerkingen: ruw, Cortenstaal, gelakt, roestvrij staal, enzovoort, voordat ze de laatste fase bereikt: de assemblage. Mima last niet. Haar stukken, op maat gesneden, passen met een precisie tot op de millimeter nauwkeurig in elkaar. Een methode die ze vergelijkt met "modulaire origami".

Tot nu toe zijn er twaalf modellen gemaakt, elk verkrijgbaar in verschillende staalafwerkingen en diverse formaten. Sommige stukken zijn bewust beperkt tot acht exemplaren, volgens de 'wet van de serie', zoals gebruikelijk in de kunst. "De definitie van een werk is nu juist dat het geen industriële, maar een kleine serie is. En als je dan kopers hebt, willen ze hetzelfde beeld niet ergens anders vinden."

De definitie van een werk is nu juist dat het geen industrieel werk is, maar een kleine serie. Kopers willen hetzelfde beeld niet ergens anders aantreffen.

De kunstenaar wijst er echter op dat de verschillende variaties van de modellen over het algemeen voldoende zijn om dit risico op herhaling te vermijden. Maar een verzamelaar heeft onlangs alle onduidelijkheid weggenomen door de exclusiviteit van "Cache-cache" te verwerven, een stuk dat nu uniek is in een van zijn formaten en niet meer te koop is.

In de Urtubie-tuinen zijn de twaalf door "Mima" ontworpen werken dan ook gevarieerd in hun kleuren, hun stalen afwerkingen en hun afmetingen. Onder hen "Opera", waarvan de lijnen doen denken aan het Sydney Opera House , maar ook "Tango", "Memorial" en "Fossil". Namen die spontaan ontstonden tijdens het creatieve proces: "Ik heb geen vooropgezet idee als ik aan een sculptuur begin. De namen komen altijd tijdens het maken."

In Kasteel Urtubie gaan deze sculpturen nu op in het landschap en vormen ze een wisselwerking met de eeuwenoude stenen en de paden van het park, waardoor de plek een nog pittoreskere charme krijgt. De tentoonstelling is te zien tot en met 12 september.